Oudjaarsavond 2022. Wederom een jaar van hoogste hoogte punten of diepste dieptepunten. Niets er tussenin. 'Als je het doet, moet je het goed doen' is mij immers altijd geleerd. Het jaar waarin het liedje uit kwam dat @diggydexofficial maakte van mijn geschreven teksten. Het jaar waarin ik het fijnste team ooit om mij heen verzamelde van de liefste verpleegkundigen die met hun zorg en vriendschap mijn leven kwaliteit geven, het jaar waarin ik meer dan ooit moest leren loslaten en toegeven dat ik achteruit ga en nog meer hulp nodig heb. Het jaar waarin ik de stap durfde te nemen mijn verhaal openbaar te delen met jullie waar ik zoveel van geleerd heb en voor terug krijg! Het jaar waarin ik wederom ontelbaar vaak in het ziekenhuis lag, 3 centrale lijnen verslond, operaties onderging en meer antibiotica kreeg dan dat ik thee dronk. En geloof me, dat was veel! Het jaar waarin ik mijn nieuwe rolstoel kreeg en ook het jaar waarin ik thuis was met kerst. En hoe! In etappes kon ik iedereen zien die ik ZO lief heb. We waren samen met de hele familie. Alleen opa ontbrak, want die zat thuis met corona. Mijn oom speelde gitaar, maar kende het lied niet waardoor mijn nichtjes die zongen de mist in gingen. Het restaurant werd afgebeld en de pizza's om thuis op te eten afgehaald. Mijn achterneefje spuugde zijn groene spinazie over de vloer en de leuk bedachte wensballon ging de lucht helemaal niet in. Maar het was meer dan perfect! Want we waren samen en ik was thuis! 2022 is ook het jaar dat ik afsluit in het ziekenhuis. Al voor de kerst bleek ik opnieuw positieve bloedkweken te hebben en kreeg ik antibiotica via het infuus, thuis. Helaas bleek net na de kerst en het stoppen van de kuur dat de koorts terug kwam en het beest niet weg. De antibiotica heeft niet geholpen. Gisteren belde het ziekenhuis met de mededeling dat ik moest worden opgenomen en mijn lijn eruit moest. Alweer. 'Ik zie dat je het al hebt vast gelegd, maar ik moet het je toch vragen. Wil je nog gereanimeerd worden?!' Resoluut antwoord ik; 'Nee, dat wil ik niet.' Even is het stil aan de andere kant. 'En wil je nog opgenomen worden op de IC?' Stil aan mijn kant.. Ineens bekruipt het me.. Realisatie van de ernst. 'Ja, dat wel, maar ik wil absoluut niet gereanimeerd worden!' Acceptatie aan de andere kant. 'Ik begrijp het en ik noteer het'. Oudjaarsavond in het ziekenhuis. Mijn beste vriendinnetje kwam langs, ik videobel met het thuisfront. Oliebollen worden uitgedeeld op de afdeling en hoewel ik ze zelf niet kan eten, geniet ik van de uitgelaten sfeer. Vuurwerk vanaf 6 hoog. Lang leve alle Amsterdammers die zich niet aan de vuurwerkverbod regels houden. Het is oke. IK ben oke. Met kerst was ik thuis. Dat wat ik ZO graag wilde! Ik heb de liefste en mooiste mensen om mij heen en ben daarme zo rijk. Zo onbeschrijfelijk rijk! Ik nam mijn eigen fles kinder champagne mee om zometeen om 00u af te schieten. Want ziekenhuis of niet, elke dag die je krijgt is een feestje waard. Je moet alleen zelf de slingers ophangen! Ohja en de champagne mee nemen. Een gelukkig nieuwjaar wensen vind ik altijd zo gek. Want hoe kun je nou 365 dagen gelukkig zijn?! Dat kan niemand en hoeft ook helemaal niet. Ook minder mooie momenten en verdrietige dingen zullen en mogen er zijn. En dus wens ik jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling en een mooie nieuwjaarsdag! Proost, dat je alles dat voorbij komt in 2023 kunt omarmen en liefhebben!
Comments